Natuurlijke Ritmes

Wanneer ik mensen lastig val met mijn boodschap: Tijd Bestaat Niet, word ik steevast uitgenodigd om uit te leggen waarom de klok dan is uitgevonden. De stilte die ik vervolgens laat vallen wordt geïnterpreteerd dat ik ben verslagen en dat ik op zoek moet gaan naar een andere stelling.

De voorbarig aangenomen triomf wordt door mij ook nog eens vergroot met mijn vraag waarom er inderdaad ook kalenders zijn. En agenda’s. En dat is het moment voor mij om te zeggen dat zulke zaken door ons zijn verzonnen om ons te helpen. 

Klokken, kalenders en agenda’s bestaan dus. “tijd”, niet. Wat ook bestaat zijn de natuurlijke ritmes. Zoals dag en nacht. De vier jaargetijden. Onze behoefte aan slaap en opkomende honger. Deze ritmes zorgen voor de balans van de natuur, en dus van ons, en geven ons een houvast.

Wat wij, mensen,  gedaan hebben, is om deze vloeiende ritmes in een strak jasje te stoppen en ze niet zo vloeiend meer te laten zijn. Een dag van 24 uur.  Een jaar van 365 dagen enz. Vervolgens passen wij deze eenheden aan door in de zoveel tijd de klok gelijk te zetten met de natuur. Eens in de vier jaar een dag erbij, want anders klopt het natuurlijke ritme niet met onze kalender. 

Dit is in het kort hoe wij onze tijd samen laten werken met de natuurlijke ritmes. Het is werkbaar. Het is duidelijk. Het is voorspelbaar. En het heeft een naam: “tijd”. Maar tijd is een illusie die door ons is verzonnen omdat het werkt voor de redenen hiervoor opgesomd. Meer niet.

Als wij ons strak houden aan wat wij “tijd” noemen, zonder de natuurlijke ritmes te respecteren, dan werken wij tegen onszelf en hollen wij onszelf uit. Het begint bij deadlines (http://bit.ly/ds0Efg) en eindigt bij een burn-out, of erger.

Dit trekken wij dan wel weer recht door te spreken van discipline en efficiency. Maar zoals met alles, wij kunnen de natuur niet onze wil opleggen. Echt niet.

Ik praat hierover op de gratis seminar as donderdag in Rotterdam. Na het horen wat ik te zeggen heb, zal jouw tijdsbeleving nooit meer hetzelfde zijn en zal je voor altijd anders kijken tegen het concept “tijd”.

Doe jezelf een plezier en wees erbij. De geïnvesteerde “tijd” krijg je dubbel en dwars terug. Telkens weer. Dagelijks! Er zijn nog enkele plekken beschikbaar. Geef je hier op http://bit.ly/aukDMA

Een bekentenis

 Vandaag wil ik een verhaal met je delen uit de dagen dat ik vastzat aan de tijd en de ongrijpbaarheid ervan.

Het was op de langste dag van het jaar 2005. Je weet wel: de dag dat de zon op het meest vroege uur van de dag van het jaar rijst en weer ondergaat op de meest laatst mogelijk uur van de zelfde dag van het jaar. Ergens rond de 21ste juni, dus.

Ik weet het omdat ik de dag ervoor nog tegen mijn gezin zei dat ik er naar uit keek om  lekker lang met daglicht in de tuin te gaan zitten. Ik zal je vertellen dat dat niet is gelukt. Toentertijd een zwart moment. Achteraf gezien was dat het keerpunt in mijn carrière en leven.

Ik ging van huis richting Metro die mij tot vrijwel voor de deur van het kantoor zou brengen waar ik destijds werkzaam was als manager en eindverantwoordelijke voor de afdelingen Afrika en Zuid Amerika. Een internationaal bedrijf dat zich bezig hield met kwaliteitscertificaten afgeven aan exporteurs. Een zeer dynamisch en hectische baan die ik wel fysiek aankon.

Terwijl ik in de Metro zat en ik mijn aandacht probeerde te houden bij de berichten in de krant, kon ik niet voorkomen dat mijn gedachten maar afdwaalden naar de werkdag die op mij wachtte. Voor vandaag nam ik mij voor om de prioriteiten echt voorrang te geven en mij niet te laten verleiden tot actie die veroorzaakt werd door de waan van de dag. Ik zal vandaag écht daadkracht tonen!

De ochtend kwam en ging. Lunchtijd arriveerde en vertrok weer zonder dat ik er erg in had.  Even snel naar buiten om wat te halen om te eten. Meteen weer terug en achter het scherm en boven mijn toetsenbord in mijn mond proppen. Vooral geen tijd verliezen.

Zie je nou wel, even 10 minuten van mijn plek en mijn "in-box" weer vol. En weer overal gele memo plakbriefjes met notities om die of die terug te bellen. Mensen die om mijn bureau staan om mijn mening te horen en de onophoudelijk afgaan van de  telefoon. Zowel vaste lijn als mijn 2 (!) mobiel nummers.

Zei ik al dat ik deze baan fysiek aankon? Ja hè? Dat kon ook, want ik was in goede vorm, sterk, fit en gezond. Maar voor hoelang nog? Ik werd knettergek. Zien die collega's  niet dat ik omkom in het werk? Nee, dat zagen zij niet, want zij waren ook net zo.

Goed, doorwerken want vandaag zou ik genieten van de lange avond met daglicht. Andere dagen niet erg, maar vandaag wel. Ik had trouwens thuis een belofte gedaan.

Het was al donker toen ik in de Metro zat op mijn terugweg naar huis. Hoe kan ik het voor elkaar hebben gekregen om op de langste dag, toch nog in het donker thuis te komen? Dit wilde ik niet langer!

En het was dat moment dat ik besloot om het anders aan te pakken. Ik zal een tipje van de sluier lichten: Het was meer dan leren te delegeren en timemanagement. (Wat overigens niet bestaat; zie hier: http://bit.ly/cGzMX9). Het was een onderzoek naar mijzelf en een onderzoek naar de beleving van tijd.

Volgende week de 28ste geef ik in Rotterdam de gratis seminar "Anders met "tijd" omgaan geeft je vrijheid (terug)". Ik vertel je mijn verhaal en ik geef je de sleutel hoe ik het voor elkaar heb gekregen.
Ik wil graag met je delen hoe ik dat heb gedaan. Momenteel ben ik vrij, terwijl ik meer dan ooit gedaan krijg.  Het is tijd dat ook jij het moment maakt in plaats van andersom. 

Kom ook naar de hippe .Off_Corso club, in het centrum van de stad. Geef je hier op: http://bit.ly/aukDMA

Achterstallig onderhoud

Taken inhalen is anders dan achterstallig onderhoud inhalen. Onder dat laatste verstaan we onderhoud  van je leven, van je lichaam. Zoals slapen, eten, sociale contacten of  bewegen / sporten. Als je je bezighoudt met inhalen, verstoor je je balans.

Stel dat je de afgelopen tijd minder hebt geslapen dan wat je normaal nodig hebt. Er komt een eind aan je slaapbehoefte. Ongeacht hoeveel uren slaap je hebt gemist. Die uren kan je niet meer inhalen. De schade is gedaan. De rimpels zijn er voor altijd.

Je maag raakt eerder vol dan het equivalent aan gemiste maaltijden. Dan heb ik het niet eens over de Kcal. explosie waar je je maag in zo’n inhaal maaltijd op trakteert.

Je gemiste vitamines hebben hun negatieve uitwerking op je lichaam al gehad. Extra mineralen innemen helpt niet. Je lichaam heeft een momentele verzadigingspunt. En deze is niet gelijk aan je opgebouwd tekort.

Dagelijks 40 minuten sporten heeft een ander effect dan 3 x per week 120 minuten dezelfde oefeningen uitvoeren. En dat terwijl je precies evenveel tijd investeert in je conditie. Jouw niet verbrandde opgeslagen energie gaat langer mee dan jouw verlengde trainingssessie kan verteren.

Verwaarlozing van je contacten is niet altijd te repareren door eenmalig iemand een dag lang voor jezelf op te eisen. Een relatie heeft herhaalde aandacht nodig. Geen (lange) sessies.

De juiste dingen doen om de juiste reden, brengen je dichter bij je doel. Dat schept ruimte om je leven te onderhouden. Het geeft rust, orde, overzicht en winst. Het voorkomt stress, verdriet, verlies en chaos

                

Wanneer je ervoor zorgt dat jouw sociaal onderhoud op peil blijft, schep je voor jezelf de mogelijkheid om je gefocust te houden op je doel(en) en de nodige taken zonder vertraging uit te (laten) voeren. En met tijd heeft het niets te maken.

De kostbare les die Chileense mijnramp ons leert

Vandaag staat het leven in het teken van de bevrijde Chileense mijnwerkers. Al 67 dagen  lang  zitten ze vast in een mijn. Honderden meters onder de grond en vandaag worden ze eindelijk weer herenigd met hun gezinnen, families en vrienden.

Wat heeft dit te maken met het concept tijd zul je denken? Anders dan dat deze mensen 67 dagen lang gevangen hebben gezeten? Wel, niet meteen wat je zou denken: dat ze 67 dagen vast hebben gezeten. Nee, wat mijn topic bindt met deze spannende situatie, is dat al vanaf het begin dat de mijnwerkers vastzaten er een streefdatum voor de redding is afgegeven.

Vergelijk dit maar eens met een zakelijke omgeving. Met een probleem of een project dat zich aandient. Dan spreek je al snel over een "deadline". En ik vind het woord verschrikkelijk omdat het iets doods impliceert. Toch wordt het continu gebruikt en  mensen vinden het maar normaal. En alles moet wijken voor die deadline. "Nee, kan niet. Geen tijd. Ik heb een deadline te halen, hoor!"  Naar mate het eind van de zin nadert, stijgt het volume waarop het wordt gezegd. Ik zie de aderen reeds in de hals opzwellen en de ogen open sperren. 

Het lijkt wel alsof jij dan schuldig bent aan een illegaliteit als je iemand verhindert om zijn deadline te halen. Het zal je niet verbazen dat ik niet werk met deadlines. Ik werk met streefdata als referentie.

En nu weer terug naar de mijnwerkers in Chili. Heb je gemerkt dat de datum van bevrijding constant naar voren is verschoven? In augustus hadden de Chileense autoriteiten het over Kerstmis. Later is dat tijdstip telkens meer naar vandaag toe geschoven. Zelfs toen het al duidelijk was dat het in oktober zou plaatsvinden is het nog dagelijks positief aangepast.

Maar stel je nu eens voor dat het niet gelukt zou zijn om de bevrijding vóór Kerst rond te krijgen. Wat zou er gebeuren denk je? Iedereen heeft er dan begrip voor en vreest niets meer dan voorheen. En dat allemaal omdat het woord "deadline" nooit gebruikt is. Hiermee wil ik je meegeven om je klanten een streefdatum aan te bieden en die dan positief bij te stellen,. Vermijd  deadlines. Ze verstikken en benauwen. In het Chileense mijn avontuur zelfs letterlijk. Het zou heel erg wrang zijn geweest als de autoriteiten in de eerste plaats hadden gesproken van een deadline, denk je niet?

Ik ben heel blij voor die bevrijde mensen en hun naasten. Ook omdat ik weet dat alle betrokkenen vanaf vandaag het concept "tijd" anders gaan benaderen.

Gebruik deze gebeurtenis, die wereldwijde aandacht krijgt, om te leren dat "deadlines" dodelijk zijn voor relaties, ontwikkelingen, verwachtingen en je gezondheid. En als je er meer over wil weten, zonder de noodzaak om ook 67 dagen lang onder de grond vast te zitten, wees dan welkom op mijn gratis seminar in Rotterdam. 28 oktober as. Kijk hier voor meer info : http://bit.ly/cO1WXS

Mañana, mañana

Als Spanjaard ga ik heel anders om met het concept "tijd" dan wat ik gewend ben te zien hier in Nederland. Ik weet het, wij in Spanje staan bekend om de mañana, mañana boodschap. Toch is dat niet zo gek. Ik wil je vragen om voor jezelf na te gaan of er gisteren echt geen één moment is geweest dat je vandaag simpel had kunnen invullen. Wat heb je gisteren toch gedaan, met een gevoel van verantwoordelijkheid en ijzeren discipline? Ik daag je uit om te onderzoeken wat je gisteren graag had willen laten liggen, wat ook vandaag gedaan had kunnen worden. Er moet iets zijn wat de moeite waard was om uit te stellen, zodat je had kunnen genieten van de prachtige dag?

Ik deel dit met je omdat ik gisteren twee tweets voorbij zag komen die meteen mijn aandacht trokken. De eerste meldde iets in de strekking van: Ik hou nu op met werken en ga genieten van het mooie weer. Om vrijwel meteen van dezelfde tweep de regel te ontvangen: "Morgen extra hard werken om het werk af te maken & schuldgevoel af te kopen."  En dat begrijp ik nu niet. Hoe kan het toch dat je een schuldgevoel ontwikkelt over iets waar niemand kwaad mee wordt gedaan en waarvoor aan niemand verantwoording afgelegd hoeft te worden?

Dus niet alleen "extra" hard werken om het werk gedaan te krijgen, maar om "schuldgevoel" af te kopen. Hiermee wordt het fijne van het genieten van het moment  teniet gedaan, waardoor de meerwaarde ervan verdwijnt. Alles wat ik doe, doe ik zoveel mogelijk in het moment om er zoveel mogelijk van mee te nemen. Dus als ik iets afstel, dan geniet ik van wat er in de plaats komt. 

Laten we hard werken  niet verwarren met prioriteiten stellen. En prioriteiten zijn niet exclusief gebonden aan arbeid, maar aan resultaten. En wanneer je met je acties het resultaat krijgt dat je er gelukkiger van wordt, dan is het misschien simpeler en eenvoudiger om de juiste prioriteiten te stellen. 
Gisteren bijvoorbeeld was ik gelukkiger met het schrijven van mijn workshops voor het UWV, dan iets anders. En die keuze heb ik bewust gemaakt. Op basis van mijn geluk. Niet op basis van valse verantwoordelijkheden. 


Tijd bestaat niet. Alleen het moment. En als je in staat bent om het concept "tijd" los te laten, ben je klaar om al je doelen moeiteloos te bereiken. Het is een kwestie van het concept anders te benaderen en er anders mee om te gaan. Met behoud van respect voor je afspraken en met behoud van dicht bij jezelf te blijven.


Aanstaande donderdag de 28ste geef ik er een gratis seminar over in Rotterdam. Ik zal dan praten over hoe anders "tijd" te benaderen en te behandelen, zodat je er geen slaaf van wordt / blijft. Schrijf je hier http://bit.ly/cO1WXS  in. Het wordt leuk en leerzaam. 

Timemanagement is Onmogelijk

Er is een aantal dingen die mij altijd opvallen wanneer guru's anderen leren hoe om te gaan met hun tijd.
Het begint al met de bewering dat zij meesters zijn van "timemanagement". Deze bewering schept de illusie dat je inderdaad tijd kan beheren. Als je iemand wil frustreren, dan lukt het wel hiermee.

Ik zeg het al jaren en ik blijf erbij, dat je tijd niet kan beheren, managen. Het enige dat je kan beheren zijn je taken. Nooit tijd. Want tijd bestaat niet. Tijd is een door ons bedacht concept om effectief afspraken te maken met elkaar. Helaas gebruiken we dat om onszelf onder druk te plaatsen en leuke dingen minder leuk te maken.

Wat mij boos maakt is dat deze guru's meteen beginnen met het afnemen van de leuke dingen die hun betalende klanten hebben: het verdrijven van "tijd". Dat vraagt discipline van ze. En dat is niet door iedereen vol te houden. Wij mensen zijn zo slecht in discipline. Anders waren er toch geen probleemgevallen meer? Geen mensen meer die iets aan hun gewicht willen doen. Geen mensen meer die nog behoefte hebben aan contacten. Geen mensen meer die lijden aan stress en werkdruk.

Maar helaas, die mensen bestaan nog steeds. En dat komt door de verkeerde benadering waarop het probleem wordt aangepakt. Ik zeg: laat de lievelings activiteiten van je klanten ongemoeid. Sterker, vraag er naar zodat je zeker weet dat je er niet aankomt! Misschien wil je wel als klant:
-  je e-mail tig keer checken
-  lekker kletsen met die leuke collega
-  jouw smart phone in de gaten houden
-  tv kijken 's avonds of lekker iets gaan drinken

Je begrijpt precies wat ik bedoel. En dan komen die guru's je vertellen: "als je meer tijd wil overhouden om je taken gedaan te krijgen, dan moet je (zie het rijtje boven) niet meer doen en je focussen op je doel." Alsof je dat niet wist! Maar het ontbreekt je aan discipline en dat is precies waar wij mensen, genetisch bepaald, zo slecht in zijn.Dat gaat dus niet werken.

Mijns inziens is het de bedoeling dat je anders omgaat met het concept tijd, zodat je WEL tijd overhoudt om al die leuke dingen te blijven doen terwijl je je taken uitvoert en je je doelen haalt en overschrijdt. Kijk, en dan wordt er wel met de genetische ballast rekening gehouden. Dan is het geen kwestie meer van volhouden, maar van werken zoals de natuur het altijd bedoeld heeft.

Wil je meer weten over hoe om te gaan met jezelf in relatie met het concept "tijd"? Geef je dan op voor de gratis seminar in OffCorso, Rotterdam 28 okt as. Kijk hier voor meer details en om je op te geven.  http://bit.ly/cO1WXS

Eat Pray Love maken het ons makkelijk te begrijpen

Ik ben zo benieuwd naar wat vandaag ons zal brengen. Het is tenslotte eindelijk de lang verwachte 10-10-10. Wellicht dat wij moeten uitzien naar 10 minuten over 10. Over een kwartiertje zullen we het weten.

Net als het verfilmde boek van Elisabeth Gilbert "Eat Pray Love"  met Julia Roberts en Javier Bardem als vertolkers, gaat het om de beleving van het leven. Het maakt echt niet uit welke dag of welk jaar zich iets moet afspelen. Wij als mens willen het genot nu en de pijn nooit. Ongeacht het tijdstip of  de datum.
 
Het auto-biografisch verhaal "Eat Pray Love" van de auteur Liz Gilbert die in de film wordt gespeeld door Julia Roberts, beschrijft dat hoewel zij alles lijkt te hebben wat een vrouw wenst: een succesvolle carrière, een mooi appartement in New York en zelfs een leuke man en veel vrienden, toch niet is waarmee zij zich gelukkig voelt.

Voor degenen die de film nog niet hebben gezien zal ik niet verder vertellen hoe het waargebeurd verhaal eindigt. Wat ik wel wil meegeven, is dat uitgerekend met zaken waar je je lichaam en geest mee voedt, Liz Gilbert het leven krijgt dat haar wél gelukkig maakt. En dat deze drie zaken geen tijd kennen en geen klok kunnen gebruiken is veelzeggend.

Luxe is de vrijheid van ongelimiteerd kunnen genieten van de dingen die het leven ons schenkt. Tijd is de juk waaronder wij onszelf vrijwillig begeven. Tijd is de gevangenis zonder deur die wij niet willen verlaten uit angst te verliezen wat wij niet hebben.

Julia Roberts en Javier Bardem spelen het in de film hoe het gebeurd is.
Ik wil je graag meegeven hoe jij er een begin aan kan maken tijdens de gratis seminar op 28okt as in OffCorso te Rotterdam.Geef je op via deze link.  http://bit.ly/bDMPM8

Dit is de eerste post over het fenomeen "tijd". Mijn ervaring ermee is dat het iets is wat zich herhaalt in cycli van dagen, maanden en jaren. Ik bedoel, wij hebben er namen voor verzonnen zodat wij weten waar we over praten. En we kunnen het benoemen zoals we willen; het concept "tijd" is zo ongrijpbaar als dat het te beheersen is.

Telkens keert "het uur" terug. Weliswaar met een andere naam, maar toch. Was het bijvoorbeeld 60 minuten geleden nog 1 uur 's middags, nu is het weer 2 uur 's middags. En zo kunnen we doorgaan met benoemen. Feit is dat het een cyclus is. Hetzelfde met de cycli van de grotere orders zoals maanden, jaren, eeuwen of zelfs millennia. Het is vreemd te beweren dat "tijd" niet bestaat wanneer we er ons continu aan vastklampen.

En hierin zit precies waar het pijn doet: wij klampen ons eraan vast en de tijd grijpt ons bij de keel. De "tijd" dicteert ons wanneer we ons rustig kunnen voelen of juist gestrest. Ik weet dat het een kwestie is om het concept anders te benaderen, zodat we het monster dat wij zelf hebben geschapen weer onder controle te kunnen krijgen.

Klik hierop http://bit.ly/bDMPM8 en voel je welkom om te ontdekken hoe je er ook anders tegenaan kan kijken, zodat jij de cycli van geluk en vrijheid bepaalt, in plaats van dat de cycli jou dicteert.