Een bekentenis

 Vandaag wil ik een verhaal met je delen uit de dagen dat ik vastzat aan de tijd en de ongrijpbaarheid ervan.

Het was op de langste dag van het jaar 2005. Je weet wel: de dag dat de zon op het meest vroege uur van de dag van het jaar rijst en weer ondergaat op de meest laatst mogelijk uur van de zelfde dag van het jaar. Ergens rond de 21ste juni, dus.

Ik weet het omdat ik de dag ervoor nog tegen mijn gezin zei dat ik er naar uit keek om  lekker lang met daglicht in de tuin te gaan zitten. Ik zal je vertellen dat dat niet is gelukt. Toentertijd een zwart moment. Achteraf gezien was dat het keerpunt in mijn carrière en leven.

Ik ging van huis richting Metro die mij tot vrijwel voor de deur van het kantoor zou brengen waar ik destijds werkzaam was als manager en eindverantwoordelijke voor de afdelingen Afrika en Zuid Amerika. Een internationaal bedrijf dat zich bezig hield met kwaliteitscertificaten afgeven aan exporteurs. Een zeer dynamisch en hectische baan die ik wel fysiek aankon.

Terwijl ik in de Metro zat en ik mijn aandacht probeerde te houden bij de berichten in de krant, kon ik niet voorkomen dat mijn gedachten maar afdwaalden naar de werkdag die op mij wachtte. Voor vandaag nam ik mij voor om de prioriteiten echt voorrang te geven en mij niet te laten verleiden tot actie die veroorzaakt werd door de waan van de dag. Ik zal vandaag écht daadkracht tonen!

De ochtend kwam en ging. Lunchtijd arriveerde en vertrok weer zonder dat ik er erg in had.  Even snel naar buiten om wat te halen om te eten. Meteen weer terug en achter het scherm en boven mijn toetsenbord in mijn mond proppen. Vooral geen tijd verliezen.

Zie je nou wel, even 10 minuten van mijn plek en mijn "in-box" weer vol. En weer overal gele memo plakbriefjes met notities om die of die terug te bellen. Mensen die om mijn bureau staan om mijn mening te horen en de onophoudelijk afgaan van de  telefoon. Zowel vaste lijn als mijn 2 (!) mobiel nummers.

Zei ik al dat ik deze baan fysiek aankon? Ja hè? Dat kon ook, want ik was in goede vorm, sterk, fit en gezond. Maar voor hoelang nog? Ik werd knettergek. Zien die collega's  niet dat ik omkom in het werk? Nee, dat zagen zij niet, want zij waren ook net zo.

Goed, doorwerken want vandaag zou ik genieten van de lange avond met daglicht. Andere dagen niet erg, maar vandaag wel. Ik had trouwens thuis een belofte gedaan.

Het was al donker toen ik in de Metro zat op mijn terugweg naar huis. Hoe kan ik het voor elkaar hebben gekregen om op de langste dag, toch nog in het donker thuis te komen? Dit wilde ik niet langer!

En het was dat moment dat ik besloot om het anders aan te pakken. Ik zal een tipje van de sluier lichten: Het was meer dan leren te delegeren en timemanagement. (Wat overigens niet bestaat; zie hier: http://bit.ly/cGzMX9). Het was een onderzoek naar mijzelf en een onderzoek naar de beleving van tijd.

Volgende week de 28ste geef ik in Rotterdam de gratis seminar "Anders met "tijd" omgaan geeft je vrijheid (terug)". Ik vertel je mijn verhaal en ik geef je de sleutel hoe ik het voor elkaar heb gekregen.
Ik wil graag met je delen hoe ik dat heb gedaan. Momenteel ben ik vrij, terwijl ik meer dan ooit gedaan krijg.  Het is tijd dat ook jij het moment maakt in plaats van andersom. 

Kom ook naar de hippe .Off_Corso club, in het centrum van de stad. Geef je hier op: http://bit.ly/aukDMA