Sufware

Ik roep al heel lang dat tijd niet bestaat. En dat timemanagement een regelrechte belediging is voor alles wat ons tot mens maakt. Als er zoiets zou bestaan als tijd, dan nog kan je dat niet beheren. Het verstrijken van de momenten (tijdsbesef) gebeurt vanzelf. Met en zonder jou. Dus kan er geen sprake zijn van beheren. Daarentegen kan je jezelf wel beheren. Althans, je acties en dus het resultaat.

Vanuit de NLP (Neuro Linguïstic Programming) kennen we de mogelijkheid om onszelf te programmeren. Dat doen we door (op dat moment voor onszelf) de juiste woorden te gebruiken en de daarbij horende overtuigingen.

Dankzij deze techniek kunnen we ons (her)programmeren om alles gedaan te krijgen wat we maar willen. We hebben allemaal altijd alle hulpbronnen ín ons om het voor elkaar te krijgen. Ook jij en ik.

Het is als het ware de software waarop wij draaien. Zeg overtuigd dat je iets niet kan en je hebt gelijk. Andersom ook. Zeg overtuigd dat je iets wél kan en je hebt weer gelijk. Het gaat hier om het begrip “overtuigd”.

Zomaar iets roepen helpt niet. Dit geldt voor alle overtuigingen. Zoals: Ik ben het wel of niet waard. Ik ben schuldig of niet. Ik heb wel of geen vertrouwen in mezelf. Mijn overtuigingen zijn dus een soort broncode. Hierop gebaseerd installeer ik mijn eigen programma.

Dan denk ik: Als het toch een programma is dat ik te pas en te onpas kan aanwenden, dan zorg ik ervoor dat mijn programma altijd geoptimaliseerd is, voor de taak die ik ga aanpakken. Het kan. Het werkt ook bij computers. Die kunnen ook allerlei taken uitvoeren. Het wordt mogelijk gemaakt door het juiste programma te installeren voor elke individuele taak.

De ene taak is om te rekenen. De andere is om een film te zien en de andere stelt de machine in staat om reeksen overzichtelijk voor je te ordenen. Snel en foutloos. Als een machine dat kan, dan kunnen jij en ik het zeker ook.

Maar soms worden we bang van onze eigen doelen en programmeren we onszelf (onbewust) met sufware. Om er zeker van te zijn dat we onze doelen niet halen. Er is dan iets mis met onze zogenaamde broncode. Met (één van) onze overtuigingen. Fix dat zo snel mogelijk.

(Her)programmeer jezelf op maat om dat ene doel te bereiken. Reik zo ver mogelijk. Alles kan. Bepaal wat heb je daarvoor nodig hebt. Bepaal jouw eigen op maat gemaakte software en installeer het. Pas op voor sufware. Dat gaat vervelen, brengt je nooit iets spannends en zeker geen tijdswinst.

The Good, the Bad ad the Ugly

Wie kent ‘m níet? De film waarin Clint Eastwood korte metten maakt met de verschillende boeven die zijn plannen doorkruist. Als je deze film niet kent, ook al ben je geen western fan, deze film is een klassieker en behoor je te kennen.

Toen ik deze film onlangs weer zag merkte ik hoe goed deze titel is. Ik kreeg meteen een idee voor een blog en vandaag is het zo ver dat ik het met jou wil delen. Wat heeft deze titel te maken met wat mij bezighoudt? Ik zal het je zeggen: karaktereigenschappen!

The Good, of wel het goede staat voor de nieuwsgierigheid van de mens om beter te willen zijn. Te willen leren wat nodig is om de volgende stap te zetten op weg naar een hoger platform. Dagelijks zijn er duizenden en duizenden leergierige mensen op de verschillende seminars en trainingen aanwezig om te horen wat zij moeten doen en vooral hoe zij moeten doen om hun doel realiteit te laten worden.

The Bad, de slechterik, is de eigenwijsheid om te beweren dat jij geen training of seminar of workshop nodig hebt. Jij vindt dat je al bovenmaats presteert en dat er voor jou geen noodaak is om te groeien. Die houding is slecht. Slecht voor jou en voor iedereen in jouw omgeving omdat je anderen en vooral jezelf niet toont wat je werkelijk kan zijn. Gelukkig kan je altijd overlopen naar “the Good”. Zoals je weet: zij winnen altijd 

The Ugly, de lelijke.  Deze groep mensen die zich zo profileert is de groep die min of meer gedwongen naar een training gaat en die zich bij voorhand al heeft voorgenomen om niets te leren en er  niets van mee te nemen. Een variant is de groep die gaat, leert en weigert te doen wat nodig is om te groeien en zich aan hun omgeving en vooral aan zichzelf te tonen hoe zij werkelijk zijn. Hoe ook zij behoren tot “the Good”.




Waartoe behoor jij momenteel? Ik wil er alles aan doen om je te helpen om tot the Good te laten behoren. Daarom geef ik maandelijks deze gratis lunchseminars. Dat is mijn aandeel. Hierin hoor je hoe je afstand kan nemen van de druk die de klok op je legt en hoe je een agenda kan beheren ipv dat de agenda jou dicteert.
Geef je op via de link. Ik zie je graag!

Wat is er over van je goede voornemen(s)?

Jij bent dit jaar ook begonnen met je voornemen om meer tijd te nemen voor de dingen die je leuk en interessant vindt.  En hoe ver ben je gekomen? Heb je bereikt wat je voor ogen had of ben je nu al weer even veel uren aan het maken als vorig jaar? Mis je nu al wedstrijden en andere activiteiten van je kind(eren)? Heb je al verschillende leuke uitnodigingen moeten afwijzen? En dat allemaal omdat je ondanks jouw voornemen, tóch niet tijd genoeg hebt?

Je hebt waarschijnlijk je agenda op strategische momenten geblokt om tijd vrij te maken voor de leuke dingen die je jezelf hebt beloofd. Je had al de culturele agenda van 2011 doorgenomen en evenementen aangekruist.  Je hebt al zo vaak “nee” gezegd dat je net te vaak ruzie hebt moeten maken. Thuis had je al beloofd om meer tijd met je gezin, familie en vrienden door te brengen. De gedachte alleen al gaf je een warm gevoel in je buik en je kon niet wachten op 2011. Eindelijk enig rendement van die timemanagement training. Of toch niet?

Hoe kan het toch dat het niet werkt? Het ligt niet aan jou. Het ligt aan het materiaal dat je krijgt aangeboden. Je krijgt te horen wat je moet doen en wat je moet laten. En laten we eerlijk zijn: de te nemen maatregelen druisen dwars tegen jouw overtuigingen en waarheden. Op het moment dat je deze “tools” aangereikt kreeg, wist je al dat het niets zou worden. Je moest dingen doen die je haat en je moest dingen laten die je zo leuk vindt. En dat allemaal om meer gedaan te krijgen in dezelfde tijd.

Ik ben ervan overtuigd dat het niet ligt aan wat je doet. Of hoe je het doet. Wat ik om me heen zie: mensen die het niet meer zien zitten en “timemanagement” omarmen en 4 weken later verder van hun doel zijn dan  ooit. De redenen zijn hierboven al vermeld. Wat deze mensen nodig hebben is een verplaatsing van hun invalshoek. Daar kan ik voor zorgen. Geef je op voor mijn volgende gratis lunchseminar in Rotterdam op 15 februari  en leer welke 3 beslissingen je kan nemen om voor eens en altijd deze frustratie van je af te schudden.

Hou jezelf niet meer voor de gek en doe wat je moet doen. Ga naar de aanmeld pagina en geef jezelf op als aanwezige. Er zijn er meer mensen geweest die het nu wel begrijpen en werken aan hun  “comeback” op een wijze die hen werkelijk brengt waar ze willen zijn. Ben jij de volgende? Kom op, geef jezelf op en breng iemand mee waarvan jij weet dat hij  / zij het ook (zeker!) kan gebruiken. Speel de link door. Zie ik je dan?

De tijd nemen om te leren Lanterfanten. (Gastblog)

 Het is de hoogste tijd om prioriteit te geven aan het vrij maken van tijd om te onthaasten. Een groot deel van de tijd die we bij onze geboorte gratis krijgen, verkopen we tijdens ons leven aan anderen. We vergeten te stoppen met deze verkoop op het moment dat we "genoeg" geld hebben. Hoe meer geld je hebt, hoe vaker en moeilijker kiezen het wordt uit de veelheid van mogelijkheden. Je norm voor "genoeg" schuift elke keer een stukje verder, mede door de telkens nieuwe behoeftes die anderen vaak voor je verzinnen. Tijd is geld verschuift mee naar geld neemt tijd.
 
Tijd nemen.
Het genieten komt ook al onder tijdsdruk te staan, opschieten met genieten, stel je voor dat je wat gaat missen. Doorbreek de cirkel en ga prioriteit geven aan wat tijd voor je zelf, zonder deze onmiddellijk vol te plannen. Leer langzamer denken.

Zodra je tijd voor je zelf hebt en er geen deadlines zijn zul je ontdekken dat tijdens deze perioden je geest op een langzamer tempo overschakelt. Vaak komen creatieve oplossingen voor nog in het onbewuste aanwezige uitdagingen boven borrelen tijdens deze rustige momenten. Langzaam denken inspireert.
 
Genieten van het Lanterfanten.
Ontdek hoe je energie krijgt van het even niets te doen hebben. De ruimte in je hoofd wordt ingenomen door de omgeving en wat zich daar aandient, en niet gevuld met ideeën en plannen van anderen. Deze momenten waarbij de gedachten alle ruimte krijgen worden steeds belangrijker om de geest fit te houden. Keizer Augustus wist al dat een mens rijpt door groei waarbij snelheid van handelen en lanterfanten hand in hand gaan.

Wil je meer weten over deze kunst, dan kan je hier meer er over lezen. Veel plezier!

De (onterechte) angst van managers voor HNW.

Een van de grootste angsten van managers om aan HNW toe te geven en ermee te beginnen, is dat zij menen geen controle te hebben over de werktijden van het personeel. Heel begrijpelijk dat deze mensen die zo denken, deze angst uitspreken. Daar zijn 3 redenen voor:

Managers vinden zichzelf erg belangrijk en goed omdat zij vooral dingen onder controle hebben. Als het even kan, alle dingen. Inclusief het personeel. En daar heb je meteen de eerste aanwijzing dat deze managers minder goed zijn dan dat zij menen te zijn. Mensen moet je niet onder controle houden. Mensen moet je inspireren en loslaten. Leer hen de eigen verantwoordelijkheid te nemen en te dragen.

Dat je als manager de werktijden onder controle wilt houden klinkt ook heel logisch. Zeker als je beseft dat het arbeidscontract erop is gebaseerd. Iedereen in loondienst heeft zo’n overeenkomst. Helaas zijn dan de managers minder consequent als het erop aankomt, want op het moment van evaluatiegesprekken wordt opeens (terecht) het behaalde resultaat besproken en niet de gewerkte / aanwezige uren. Dus ook dit argument valt door de mand als je HNW vreest.

Een gebrek aan creativiteit en angst voor het onbekende in het algemeen is de 3de reden waarom sommige managers liever HNW overslaan. Zij weten totaal niet hoe het aan te pakken en welke vorm eraan te geven. Waar te beginnen. Zij vrezen dat hun baan, die het bestaansrecht ontleent aan de hiërarchische opstelling van de personele flow chart, er niet meer toe zal doen. Zij ontlenen er hun status en zekerheid aan.

Een nieuwe gedachtegang is nodig om vol zelfvertrouwen met HNW aan de slag te gaan. Vergeet die corporate hiërarchische opstelling. Laat de mensen vrij in hun keuze hoe en wanneer ze werken. Inspireer de medewerkers door hen te betrekken bij de doelen van de afdeling, bedrijf of team. Stel je beschikbaar en laat los. Je zal verbaasd staan van wat allemaal mogelijk is.

Een van de kenmerken van HNW is dat we van bedrijfshiërarchie naar verantwoordelijkheidshiërarchie gaan. Voor elk project zal er steeds een nieuwe eindverantwoordelijke worden aangewezen. Deze zal zich bezighouden met het beheren van info en beslissingen. Met het controleren van processen in plaats van het controleren van mensen. Want bij een volgend of een ander parallel project staat hij of zij misschien een treetje lager op de ladder van de verantwoordelijkheidshiërarchie.

De werknemer is het passtuk geweest van de managementmodellen.

Dit is deel 3 van mijn serie over de geschiedenis van hoe de maatschappij aan het werk is gegaan. Ondertussen zijn  we al zo ver dat wij spreken over het zg HNW (Het Nieuwe Weken). Ik zal vandaag schrijven wat er zo nieuw is en waarom we er al eerder mee hadden moeten beginnen.

Toen we van het land kwamen en in de fabrieken aan de slag gingen, pasten wij nog wel de natuurlijke dag en nacht ritmes. Totdat wij controle kregen over het licht. Vervolgens kwamen de eerste management deskundigen en die dwongen de arbeiders in hun wiskundige modellen.

De volgende stap in de ontwikkeling van de arbeid was toen wij van de fabriek naar het kantoor trokken. Dezelfde methodes als in de fabrieken werden hier moeiteloos toegepast, hoewel de eigenaren te maken hadden met een compleet ander personeel en met een ander doel. Dit was het moment om HNW in te voeren.

Helaas duurt het nog zeker 60 jaar voordat de eerste tekenen zich aandienen dat het echt niet langer kan doorgaan. Vele innovaties overspoelen de kantoren wereldwijd: telefooncentrales, typemachines, rekenmachines, telex, elektrische typemachines, fax, pc en alle daaraan verbonden communicatiemiddelen zoals internet met email en natuurlijk mobiel telefoon met alle hiervoor benoemde innovaties erin verwerkt.

En al die tijd deden wij ons ding volgens het boekje van de industriële revolutie: van ’s morgens vroeg tot in de middag. Althans, dat waren de officiële tijden. Alleen omdat de werknemers nog steeds in de managementmodellen werden aangepast. Toename van stress, gebrek aan tijd en controle kwijt over agenda.

Gedurende deze periode had dan ook HNW voor de 2^de maal moeten zijn  uitgevonden. De omstandigheden zijn ondertussen onherkenbaar in vergelijking met de eerste kantoren zo’n 100 jaar geleden, dat er eigenlijk al lang een ander naam voor verzonnen had moeten worden, maar dat is een ander verhaal. De manier van werken is anders. Er wordt van de medewerker verwacht dat hij meedenkt en verantwoordelijkheid meedraagt. Hij wordt wel op basis van uren aangenomen maar op resultaat beoordeeld!

En nu kan het gewoon niet langer zo. Wij zijn ondertussen van de dienstverlenende economie in de kennis economie beland. Kennis hebt je overal en altijd. Kennis wordt gedeeld en niet perse met je collega’s . Kennis wordt verkocht en niet perse over de toonbank. En de managementmodellen waarin de medewerker de sluitpost is kunnen de prullenbak in. Al jaren terug. Burn-out is misdadig.

Welkom bij HNW 3.0! Als we het recht willen trekken zitten we nu midden in de derde versie van HNW. Wij hebben gewoon 2 verschillende arbeidsrevoluties overgeslagen. We hebben tot voor zeer kort de methodes toegepast die nog thuishoren eind 19^de eeuw.  Wij zijn nu aan de vooravond van een fantastische tijd. Er is geen weg terug. Zorg dat je de juiste mindset hebt om optimaal te profiteren van de nieuwe tijdsgeest, ofwel HNW!

Het geheim zit hierin: beschouw alles wat je tot je beschikking hebt tot je gereedschap in plaats dat je je gedraagt als de slaaf van hetzelfde gereedschap. Een timmerman gebruikt zijn hamer en zaag om zijn meubelen te maken en niet om zichzelf te verwonden. Dat, hebben wij wel gedaan.

Toen we de tijd onder controle kregen, verloren we de grip erop.

De vorige keer schreef ik over de geschiedenis van de mens die zich als jager ontwikkelde tot boer en vervolgens evolueerde tot fabrieksarbeider. Tot op dat moment hebben wij de natuur als leidraad gehouden om onze dagen door te komen. Wij respecteerden het ritme van de natuur. De jaargetijden, dag en nacht.

Pas op het moment dat wij controle kregen over de jaargetijden (verwarming en verkoeling) en over dag en nacht (verlichting) is het alsmaar slechter gegaan met het welzijn. De welvaart nam gigantische sprongen vooruit, maar ten koste van ons welzijn. Daar zijn wij nu achter. (stress, onrust, onvrede).

Maar hoe precies is het dan fout gegaan dat wij nu een nieuwe manier van werken willen? Het antwoord ligt in het gebruik van de klok.  Hoewel de tijdwaarneming al eeuwen geleden tot de mogelijkheden behoort, hebben we pas sinds ruim een eeuw in toenemende mate last van deze klok en de varianten. Denk maar aan de agenda en kalender.

Deze blog heet “Tijd Bestaat Niet” en toch worden we overal door omringd. Of in ieder geval ervan bewust gemaakt. Door die hulpmiddelen zoals hierboven vermeld. Erg verwarrend en misschien is het voor je helemaal niet logisch wat ik propageer. Toch vraag ik je er even bij te blijven.

Tijd is niets meer dan de illusie van een lineaire ontwikkeling van gebeurtenissen. Dat slaan we dan chronologisch op en spreken van toen. Soms heel gedetailleerd met benoeming van een tijdstip of datum. (In het Spaans hebben we zelfs 2 verschillende taalkundige verleden tijden! Net als meerdere Latijnse talen).

Ok, terug naar hoe het zover is gekomen. Omdat wij nauwkeurig konden bepalen hoe laat het was en omdat we het natuurlijke dag en nacht ritme konden beheren door kunstmatige verlichting, zijn we begonnen om onszelf in te passen in de rekenkundige modules van werkschema’s en het strakke korset van een verkeerd toegepaste agenda.

De werkomstandigheden werden gelukkig steeds schoner. De woonomstandigheden werden steeds comfortabeler. Het werk zelf werd steeds interessanter. En de managementkennis werd steeds geraffineerder. Op het moment dat wij management gingen uitbreiden met het beheren van mensen, is het bergafwaarts gegaan.

Ik zei het al eerder: de managementmodellen werden losgelaten op de mensen en wij moesten ons er inpassen. Met alle gevolgen van dien. Wij begonnen de klok te beleven als onze meester en wij als zijn slaven. Ons natuurlijke bioritme negerend en ons aanpassen aan alle omstandigheden.

Hadden onze voorouders nog respect voor de natuur en voor zichzelf, wij hebben onszelf wijs gemaakt dat de natuur maakbaar is en het beter kunnen. Zolang deze gedachte domineert, zal er geen beterschap zijn voor ons. Gelukkig is er een kentering en beginnen we ons te beseffen dat het anders moet.

HNW is een begin en daar maak ik gebruik van om mijn medemens te helpen zichzelf te vinden. In mijn volgende blog ga ik er verder op in hoe ik dat doe en wat het resultaat zal zijn. Schrijf je in als volger zodat je het niet hoeft te missen.