De vorige keer schreef ik over de geschiedenis van de mens die zich als jager ontwikkelde tot boer en vervolgens evolueerde tot fabrieksarbeider. Tot op dat moment hebben wij de natuur als leidraad gehouden om onze dagen door te komen. Wij respecteerden het ritme van de natuur. De jaargetijden, dag en nacht.
Pas op het moment dat wij controle kregen over de jaargetijden (verwarming en verkoeling) en over dag en nacht (verlichting) is het alsmaar slechter gegaan met het welzijn. De welvaart nam gigantische sprongen vooruit, maar ten koste van ons welzijn. Daar zijn wij nu achter. (stress, onrust, onvrede).
Maar hoe precies is het dan fout gegaan dat wij nu een nieuwe manier van werken willen? Het antwoord ligt in het gebruik van de klok. Hoewel de tijdwaarneming al eeuwen geleden tot de mogelijkheden behoort, hebben we pas sinds ruim een eeuw in toenemende mate last van deze klok en de varianten. Denk maar aan de agenda en kalender.
Deze blog heet “Tijd Bestaat Niet” en toch worden we overal door omringd. Of in ieder geval ervan bewust gemaakt. Door die hulpmiddelen zoals hierboven vermeld. Erg verwarrend en misschien is het voor je helemaal niet logisch wat ik propageer. Toch vraag ik je er even bij te blijven.
Tijd is niets meer dan de illusie van een lineaire ontwikkeling van gebeurtenissen. Dat slaan we dan chronologisch op en spreken van toen. Soms heel gedetailleerd met benoeming van een tijdstip of datum. (In het Spaans hebben we zelfs 2 verschillende taalkundige verleden tijden! Net als meerdere Latijnse talen).
Ok, terug naar hoe het zover is gekomen. Omdat wij nauwkeurig konden bepalen hoe laat het was en omdat we het natuurlijke dag en nacht ritme konden beheren door kunstmatige verlichting, zijn we begonnen om onszelf in te passen in de rekenkundige modules van werkschema’s en het strakke korset van een verkeerd toegepaste agenda.
De werkomstandigheden werden gelukkig steeds schoner. De woonomstandigheden werden steeds comfortabeler. Het werk zelf werd steeds interessanter. En de managementkennis werd steeds geraffineerder. Op het moment dat wij management gingen uitbreiden met het beheren van mensen, is het bergafwaarts gegaan.
Ik zei het al eerder: de managementmodellen werden losgelaten op de mensen en wij moesten ons er inpassen. Met alle gevolgen van dien. Wij begonnen de klok te beleven als onze meester en wij als zijn slaven. Ons natuurlijke bioritme negerend en ons aanpassen aan alle omstandigheden.
Hadden onze voorouders nog respect voor de natuur en voor zichzelf, wij hebben onszelf wijs gemaakt dat de natuur maakbaar is en het beter kunnen. Zolang deze gedachte domineert, zal er geen beterschap zijn voor ons. Gelukkig is er een kentering en beginnen we ons te beseffen dat het anders moet.
HNW is een begin en daar maak ik gebruik van om mijn medemens te helpen zichzelf te vinden. In mijn volgende blog ga ik er verder op in hoe ik dat doe en wat het resultaat zal zijn. Schrijf je in als volger zodat je het niet hoeft te missen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben altijd geïnteresseerd in wat jij vindt en ben je dankbaar als je een reactie achterlaat.