Professioneel

Ik heb in mijn leven herhaaldelijk moeten aanhoren wat sommigen

beweren over wat nu wel en wat niet professioneel gedrag is. In het

begin had ik de neiging om mij daaraan te conformeren. Nu heb ik

een eigen mening gevormd over “professioneel gedrag”.

“Professioneel” betekent niets anders dan “beroepsmatig”; “aan het

beroep eigen”; “vakmatig”. Alles wat je doet om je vak (beter) uit

te voeren is professioneel.

Men verwart sociale beschaving met professioneel gedrag: Zoals te laat

komen. De telefoon aannemen tijdens vergaderingen of tijdens één op

één gesprekken. Kortom: afspraken niet nakomen.

Deze voorbeelden hebben niets te maken met professionalisme. Het

heeft alles te maken met onbeschoftheid. Gebrek aan respect voor

de ander en jezelf belangrijker vinden dan anderen.

Het werk niet afleveren volgens de vooraf vastgestelde normen

terwijl je er wél voor wordt betaald. Of werk verrichten dat schade

berokkent aan je betalende cliënten. Dát is pas onprofessioneel.

Ook worden vaak genoeg professionalisme en gedragscodes door

elkaar gehaald. Denk aan de keuze van auto’s (spoilers, oversized

uitlaat), taal (platte uitspraak, slang) of kleding. Zoals bijvoorbeeld

het wel of niet dragen van een stropdas.

Stel je nu eens voor: twee professionals. De één zonder stropdas en

de ander met. Beiden worden unaniem door collega’s en cliënten

gerespecteerd en erkend als vakmensen. De één levert perfect

passende brillen aan zijn cliënten. De ander levert juridisch werk als

advocaat bij een beursgenoteerd bedrijf.

Als deze advocaat besluit om bij een specifieke zaak zonder

stropdas aan het werk te gaan, omdat hij hierdoor toegankelijker

wordt ervaren waardoor zijn werk er beter van wordt en zijn dienst

sneller kan worden geleverd, dan is hij professioneler dan ooit.