Sufware

Ik roep al heel lang dat tijd niet bestaat. En dat timemanagement een regelrechte belediging is voor alles wat ons tot mens maakt. Als er zoiets zou bestaan als tijd, dan nog kan je dat niet beheren. Het verstrijken van de momenten (tijdsbesef) gebeurt vanzelf. Met en zonder jou. Dus kan er geen sprake zijn van beheren. Daarentegen kan je jezelf wel beheren. Althans, je acties en dus het resultaat.

Vanuit de NLP (Neuro Linguïstic Programming) kennen we de mogelijkheid om onszelf te programmeren. Dat doen we door (op dat moment voor onszelf) de juiste woorden te gebruiken en de daarbij horende overtuigingen.

Dankzij deze techniek kunnen we ons (her)programmeren om alles gedaan te krijgen wat we maar willen. We hebben allemaal altijd alle hulpbronnen ín ons om het voor elkaar te krijgen. Ook jij en ik.

Het is als het ware de software waarop wij draaien. Zeg overtuigd dat je iets niet kan en je hebt gelijk. Andersom ook. Zeg overtuigd dat je iets wél kan en je hebt weer gelijk. Het gaat hier om het begrip “overtuigd”.

Zomaar iets roepen helpt niet. Dit geldt voor alle overtuigingen. Zoals: Ik ben het wel of niet waard. Ik ben schuldig of niet. Ik heb wel of geen vertrouwen in mezelf. Mijn overtuigingen zijn dus een soort broncode. Hierop gebaseerd installeer ik mijn eigen programma.

Dan denk ik: Als het toch een programma is dat ik te pas en te onpas kan aanwenden, dan zorg ik ervoor dat mijn programma altijd geoptimaliseerd is, voor de taak die ik ga aanpakken. Het kan. Het werkt ook bij computers. Die kunnen ook allerlei taken uitvoeren. Het wordt mogelijk gemaakt door het juiste programma te installeren voor elke individuele taak.

De ene taak is om te rekenen. De andere is om een film te zien en de andere stelt de machine in staat om reeksen overzichtelijk voor je te ordenen. Snel en foutloos. Als een machine dat kan, dan kunnen jij en ik het zeker ook.

Maar soms worden we bang van onze eigen doelen en programmeren we onszelf (onbewust) met sufware. Om er zeker van te zijn dat we onze doelen niet halen. Er is dan iets mis met onze zogenaamde broncode. Met (één van) onze overtuigingen. Fix dat zo snel mogelijk.

(Her)programmeer jezelf op maat om dat ene doel te bereiken. Reik zo ver mogelijk. Alles kan. Bepaal wat heb je daarvoor nodig hebt. Bepaal jouw eigen op maat gemaakte software en installeer het. Pas op voor sufware. Dat gaat vervelen, brengt je nooit iets spannends en zeker geen tijdswinst.

The Good, the Bad ad the Ugly

Wie kent ‘m níet? De film waarin Clint Eastwood korte metten maakt met de verschillende boeven die zijn plannen doorkruist. Als je deze film niet kent, ook al ben je geen western fan, deze film is een klassieker en behoor je te kennen.

Toen ik deze film onlangs weer zag merkte ik hoe goed deze titel is. Ik kreeg meteen een idee voor een blog en vandaag is het zo ver dat ik het met jou wil delen. Wat heeft deze titel te maken met wat mij bezighoudt? Ik zal het je zeggen: karaktereigenschappen!

The Good, of wel het goede staat voor de nieuwsgierigheid van de mens om beter te willen zijn. Te willen leren wat nodig is om de volgende stap te zetten op weg naar een hoger platform. Dagelijks zijn er duizenden en duizenden leergierige mensen op de verschillende seminars en trainingen aanwezig om te horen wat zij moeten doen en vooral hoe zij moeten doen om hun doel realiteit te laten worden.

The Bad, de slechterik, is de eigenwijsheid om te beweren dat jij geen training of seminar of workshop nodig hebt. Jij vindt dat je al bovenmaats presteert en dat er voor jou geen noodaak is om te groeien. Die houding is slecht. Slecht voor jou en voor iedereen in jouw omgeving omdat je anderen en vooral jezelf niet toont wat je werkelijk kan zijn. Gelukkig kan je altijd overlopen naar “the Good”. Zoals je weet: zij winnen altijd 

The Ugly, de lelijke.  Deze groep mensen die zich zo profileert is de groep die min of meer gedwongen naar een training gaat en die zich bij voorhand al heeft voorgenomen om niets te leren en er  niets van mee te nemen. Een variant is de groep die gaat, leert en weigert te doen wat nodig is om te groeien en zich aan hun omgeving en vooral aan zichzelf te tonen hoe zij werkelijk zijn. Hoe ook zij behoren tot “the Good”.




Waartoe behoor jij momenteel? Ik wil er alles aan doen om je te helpen om tot the Good te laten behoren. Daarom geef ik maandelijks deze gratis lunchseminars. Dat is mijn aandeel. Hierin hoor je hoe je afstand kan nemen van de druk die de klok op je legt en hoe je een agenda kan beheren ipv dat de agenda jou dicteert.
Geef je op via de link. Ik zie je graag!

Wat is er over van je goede voornemen(s)?

Jij bent dit jaar ook begonnen met je voornemen om meer tijd te nemen voor de dingen die je leuk en interessant vindt.  En hoe ver ben je gekomen? Heb je bereikt wat je voor ogen had of ben je nu al weer even veel uren aan het maken als vorig jaar? Mis je nu al wedstrijden en andere activiteiten van je kind(eren)? Heb je al verschillende leuke uitnodigingen moeten afwijzen? En dat allemaal omdat je ondanks jouw voornemen, tóch niet tijd genoeg hebt?

Je hebt waarschijnlijk je agenda op strategische momenten geblokt om tijd vrij te maken voor de leuke dingen die je jezelf hebt beloofd. Je had al de culturele agenda van 2011 doorgenomen en evenementen aangekruist.  Je hebt al zo vaak “nee” gezegd dat je net te vaak ruzie hebt moeten maken. Thuis had je al beloofd om meer tijd met je gezin, familie en vrienden door te brengen. De gedachte alleen al gaf je een warm gevoel in je buik en je kon niet wachten op 2011. Eindelijk enig rendement van die timemanagement training. Of toch niet?

Hoe kan het toch dat het niet werkt? Het ligt niet aan jou. Het ligt aan het materiaal dat je krijgt aangeboden. Je krijgt te horen wat je moet doen en wat je moet laten. En laten we eerlijk zijn: de te nemen maatregelen druisen dwars tegen jouw overtuigingen en waarheden. Op het moment dat je deze “tools” aangereikt kreeg, wist je al dat het niets zou worden. Je moest dingen doen die je haat en je moest dingen laten die je zo leuk vindt. En dat allemaal om meer gedaan te krijgen in dezelfde tijd.

Ik ben ervan overtuigd dat het niet ligt aan wat je doet. Of hoe je het doet. Wat ik om me heen zie: mensen die het niet meer zien zitten en “timemanagement” omarmen en 4 weken later verder van hun doel zijn dan  ooit. De redenen zijn hierboven al vermeld. Wat deze mensen nodig hebben is een verplaatsing van hun invalshoek. Daar kan ik voor zorgen. Geef je op voor mijn volgende gratis lunchseminar in Rotterdam op 15 februari  en leer welke 3 beslissingen je kan nemen om voor eens en altijd deze frustratie van je af te schudden.

Hou jezelf niet meer voor de gek en doe wat je moet doen. Ga naar de aanmeld pagina en geef jezelf op als aanwezige. Er zijn er meer mensen geweest die het nu wel begrijpen en werken aan hun  “comeback” op een wijze die hen werkelijk brengt waar ze willen zijn. Ben jij de volgende? Kom op, geef jezelf op en breng iemand mee waarvan jij weet dat hij  / zij het ook (zeker!) kan gebruiken. Speel de link door. Zie ik je dan?

De tijd nemen om te leren Lanterfanten. (Gastblog)

 Het is de hoogste tijd om prioriteit te geven aan het vrij maken van tijd om te onthaasten. Een groot deel van de tijd die we bij onze geboorte gratis krijgen, verkopen we tijdens ons leven aan anderen. We vergeten te stoppen met deze verkoop op het moment dat we "genoeg" geld hebben. Hoe meer geld je hebt, hoe vaker en moeilijker kiezen het wordt uit de veelheid van mogelijkheden. Je norm voor "genoeg" schuift elke keer een stukje verder, mede door de telkens nieuwe behoeftes die anderen vaak voor je verzinnen. Tijd is geld verschuift mee naar geld neemt tijd.
 
Tijd nemen.
Het genieten komt ook al onder tijdsdruk te staan, opschieten met genieten, stel je voor dat je wat gaat missen. Doorbreek de cirkel en ga prioriteit geven aan wat tijd voor je zelf, zonder deze onmiddellijk vol te plannen. Leer langzamer denken.

Zodra je tijd voor je zelf hebt en er geen deadlines zijn zul je ontdekken dat tijdens deze perioden je geest op een langzamer tempo overschakelt. Vaak komen creatieve oplossingen voor nog in het onbewuste aanwezige uitdagingen boven borrelen tijdens deze rustige momenten. Langzaam denken inspireert.
 
Genieten van het Lanterfanten.
Ontdek hoe je energie krijgt van het even niets te doen hebben. De ruimte in je hoofd wordt ingenomen door de omgeving en wat zich daar aandient, en niet gevuld met ideeën en plannen van anderen. Deze momenten waarbij de gedachten alle ruimte krijgen worden steeds belangrijker om de geest fit te houden. Keizer Augustus wist al dat een mens rijpt door groei waarbij snelheid van handelen en lanterfanten hand in hand gaan.

Wil je meer weten over deze kunst, dan kan je hier meer er over lezen. Veel plezier!

De (onterechte) angst van managers voor HNW.

Een van de grootste angsten van managers om aan HNW toe te geven en ermee te beginnen, is dat zij menen geen controle te hebben over de werktijden van het personeel. Heel begrijpelijk dat deze mensen die zo denken, deze angst uitspreken. Daar zijn 3 redenen voor:

Managers vinden zichzelf erg belangrijk en goed omdat zij vooral dingen onder controle hebben. Als het even kan, alle dingen. Inclusief het personeel. En daar heb je meteen de eerste aanwijzing dat deze managers minder goed zijn dan dat zij menen te zijn. Mensen moet je niet onder controle houden. Mensen moet je inspireren en loslaten. Leer hen de eigen verantwoordelijkheid te nemen en te dragen.

Dat je als manager de werktijden onder controle wilt houden klinkt ook heel logisch. Zeker als je beseft dat het arbeidscontract erop is gebaseerd. Iedereen in loondienst heeft zo’n overeenkomst. Helaas zijn dan de managers minder consequent als het erop aankomt, want op het moment van evaluatiegesprekken wordt opeens (terecht) het behaalde resultaat besproken en niet de gewerkte / aanwezige uren. Dus ook dit argument valt door de mand als je HNW vreest.

Een gebrek aan creativiteit en angst voor het onbekende in het algemeen is de 3de reden waarom sommige managers liever HNW overslaan. Zij weten totaal niet hoe het aan te pakken en welke vorm eraan te geven. Waar te beginnen. Zij vrezen dat hun baan, die het bestaansrecht ontleent aan de hiërarchische opstelling van de personele flow chart, er niet meer toe zal doen. Zij ontlenen er hun status en zekerheid aan.

Een nieuwe gedachtegang is nodig om vol zelfvertrouwen met HNW aan de slag te gaan. Vergeet die corporate hiërarchische opstelling. Laat de mensen vrij in hun keuze hoe en wanneer ze werken. Inspireer de medewerkers door hen te betrekken bij de doelen van de afdeling, bedrijf of team. Stel je beschikbaar en laat los. Je zal verbaasd staan van wat allemaal mogelijk is.

Een van de kenmerken van HNW is dat we van bedrijfshiërarchie naar verantwoordelijkheidshiërarchie gaan. Voor elk project zal er steeds een nieuwe eindverantwoordelijke worden aangewezen. Deze zal zich bezighouden met het beheren van info en beslissingen. Met het controleren van processen in plaats van het controleren van mensen. Want bij een volgend of een ander parallel project staat hij of zij misschien een treetje lager op de ladder van de verantwoordelijkheidshiërarchie.

De werknemer is het passtuk geweest van de managementmodellen.

Dit is deel 3 van mijn serie over de geschiedenis van hoe de maatschappij aan het werk is gegaan. Ondertussen zijn  we al zo ver dat wij spreken over het zg HNW (Het Nieuwe Weken). Ik zal vandaag schrijven wat er zo nieuw is en waarom we er al eerder mee hadden moeten beginnen.

Toen we van het land kwamen en in de fabrieken aan de slag gingen, pasten wij nog wel de natuurlijke dag en nacht ritmes. Totdat wij controle kregen over het licht. Vervolgens kwamen de eerste management deskundigen en die dwongen de arbeiders in hun wiskundige modellen.

De volgende stap in de ontwikkeling van de arbeid was toen wij van de fabriek naar het kantoor trokken. Dezelfde methodes als in de fabrieken werden hier moeiteloos toegepast, hoewel de eigenaren te maken hadden met een compleet ander personeel en met een ander doel. Dit was het moment om HNW in te voeren.

Helaas duurt het nog zeker 60 jaar voordat de eerste tekenen zich aandienen dat het echt niet langer kan doorgaan. Vele innovaties overspoelen de kantoren wereldwijd: telefooncentrales, typemachines, rekenmachines, telex, elektrische typemachines, fax, pc en alle daaraan verbonden communicatiemiddelen zoals internet met email en natuurlijk mobiel telefoon met alle hiervoor benoemde innovaties erin verwerkt.

En al die tijd deden wij ons ding volgens het boekje van de industriële revolutie: van ’s morgens vroeg tot in de middag. Althans, dat waren de officiële tijden. Alleen omdat de werknemers nog steeds in de managementmodellen werden aangepast. Toename van stress, gebrek aan tijd en controle kwijt over agenda.

Gedurende deze periode had dan ook HNW voor de 2^de maal moeten zijn  uitgevonden. De omstandigheden zijn ondertussen onherkenbaar in vergelijking met de eerste kantoren zo’n 100 jaar geleden, dat er eigenlijk al lang een ander naam voor verzonnen had moeten worden, maar dat is een ander verhaal. De manier van werken is anders. Er wordt van de medewerker verwacht dat hij meedenkt en verantwoordelijkheid meedraagt. Hij wordt wel op basis van uren aangenomen maar op resultaat beoordeeld!

En nu kan het gewoon niet langer zo. Wij zijn ondertussen van de dienstverlenende economie in de kennis economie beland. Kennis hebt je overal en altijd. Kennis wordt gedeeld en niet perse met je collega’s . Kennis wordt verkocht en niet perse over de toonbank. En de managementmodellen waarin de medewerker de sluitpost is kunnen de prullenbak in. Al jaren terug. Burn-out is misdadig.

Welkom bij HNW 3.0! Als we het recht willen trekken zitten we nu midden in de derde versie van HNW. Wij hebben gewoon 2 verschillende arbeidsrevoluties overgeslagen. We hebben tot voor zeer kort de methodes toegepast die nog thuishoren eind 19^de eeuw.  Wij zijn nu aan de vooravond van een fantastische tijd. Er is geen weg terug. Zorg dat je de juiste mindset hebt om optimaal te profiteren van de nieuwe tijdsgeest, ofwel HNW!

Het geheim zit hierin: beschouw alles wat je tot je beschikking hebt tot je gereedschap in plaats dat je je gedraagt als de slaaf van hetzelfde gereedschap. Een timmerman gebruikt zijn hamer en zaag om zijn meubelen te maken en niet om zichzelf te verwonden. Dat, hebben wij wel gedaan.

Toen we de tijd onder controle kregen, verloren we de grip erop.

De vorige keer schreef ik over de geschiedenis van de mens die zich als jager ontwikkelde tot boer en vervolgens evolueerde tot fabrieksarbeider. Tot op dat moment hebben wij de natuur als leidraad gehouden om onze dagen door te komen. Wij respecteerden het ritme van de natuur. De jaargetijden, dag en nacht.

Pas op het moment dat wij controle kregen over de jaargetijden (verwarming en verkoeling) en over dag en nacht (verlichting) is het alsmaar slechter gegaan met het welzijn. De welvaart nam gigantische sprongen vooruit, maar ten koste van ons welzijn. Daar zijn wij nu achter. (stress, onrust, onvrede).

Maar hoe precies is het dan fout gegaan dat wij nu een nieuwe manier van werken willen? Het antwoord ligt in het gebruik van de klok.  Hoewel de tijdwaarneming al eeuwen geleden tot de mogelijkheden behoort, hebben we pas sinds ruim een eeuw in toenemende mate last van deze klok en de varianten. Denk maar aan de agenda en kalender.

Deze blog heet “Tijd Bestaat Niet” en toch worden we overal door omringd. Of in ieder geval ervan bewust gemaakt. Door die hulpmiddelen zoals hierboven vermeld. Erg verwarrend en misschien is het voor je helemaal niet logisch wat ik propageer. Toch vraag ik je er even bij te blijven.

Tijd is niets meer dan de illusie van een lineaire ontwikkeling van gebeurtenissen. Dat slaan we dan chronologisch op en spreken van toen. Soms heel gedetailleerd met benoeming van een tijdstip of datum. (In het Spaans hebben we zelfs 2 verschillende taalkundige verleden tijden! Net als meerdere Latijnse talen).

Ok, terug naar hoe het zover is gekomen. Omdat wij nauwkeurig konden bepalen hoe laat het was en omdat we het natuurlijke dag en nacht ritme konden beheren door kunstmatige verlichting, zijn we begonnen om onszelf in te passen in de rekenkundige modules van werkschema’s en het strakke korset van een verkeerd toegepaste agenda.

De werkomstandigheden werden gelukkig steeds schoner. De woonomstandigheden werden steeds comfortabeler. Het werk zelf werd steeds interessanter. En de managementkennis werd steeds geraffineerder. Op het moment dat wij management gingen uitbreiden met het beheren van mensen, is het bergafwaarts gegaan.

Ik zei het al eerder: de managementmodellen werden losgelaten op de mensen en wij moesten ons er inpassen. Met alle gevolgen van dien. Wij begonnen de klok te beleven als onze meester en wij als zijn slaven. Ons natuurlijke bioritme negerend en ons aanpassen aan alle omstandigheden.

Hadden onze voorouders nog respect voor de natuur en voor zichzelf, wij hebben onszelf wijs gemaakt dat de natuur maakbaar is en het beter kunnen. Zolang deze gedachte domineert, zal er geen beterschap zijn voor ons. Gelukkig is er een kentering en beginnen we ons te beseffen dat het anders moet.

HNW is een begin en daar maak ik gebruik van om mijn medemens te helpen zichzelf te vinden. In mijn volgende blog ga ik er verder op in hoe ik dat doe en wat het resultaat zal zijn. Schrijf je in als volger zodat je het niet hoeft te missen.

Waar is het fout gegaan?

Tegenwoordig is alles HNW (Het Nieuwe Werken) wat de klok slaat.  Hiermee willen we aangeven dat het werken zoals het tot nu toe werd gedaan, niet meer afdoende is. Een soort werken 2.0 om het maar in digitale termen samen te vatten.

Ik spreek veel mensen die het maar niets vinden.  En gelukkig nog veel meer mensen die er erg nieuwsgierig naar zijn. Beide kampen, voor- en tegenstanders, denken dat het HNW iets is van plaats en tijd onafhankelijk werken en op basis daarvan beslissen ze tot welke kamp ze willen behoren.

Laten we teruggaan naar waar het allemaal begon. Wij zijn van origine jagers die zich later vestigden en boeren werden. Wij waren één met de natuur en respecteerden haar. We moesten wel.  We konden pas oogsten als de gewassen volgroeid waren. We voedden ons met de vruchten die het land ons gaf. Wanneer het ons gaf. Tijdens de juiste seizoenen.  Wij hadden maankalenders en de vruchtbare vrouwen wisten precies waaraan ze zich moesten houden.

Toen diende de industriële revolutie zich aan eind 18de eeuw en wij verhuisden naar de stad om te werken in de fabrieken. Waar je zeker wel een salaris kreeg en zeker was van inkomen. Op het land hadden wij geleerd dat oogsten konden mislukken. Vee kon sterven aan infecties. Dat waren factoren die bij de natuur hoorden en die zorgden voor onzekerheid. En door in dienst te gaan konden wij die onzekerheid voor een groot deel onder controle krijgen.

Hoewel er een compleet nieuwe vorm ontstond van arbeid, adopteerden wij het werkritme van de natuur: ’s morgens vroeg beginnen tot ’s middags laat. Gebruikmakend van het natuurlijk licht. Met grote glaspanelen richting oost waar de zon opkomt. Totdat wij in staat waren om kunstmatig licht te maken en wij niet langer meer afhankelijk waren van daglicht. Wij konden nu ook ’s nachts doorwerken. In ploegen.

Vanaf hier is het alleen maar slechter gegaan omdat wij nu tijd konden maken. Wij hoefden niet meer te wachten op de volgende dag. We konden gewoon doorwerken en we gebruikten de klok als leidraad in plaats van de natuurlijke opkomst en ondergang van de zon. Iets wat je kan maken, kan je ook verkopen. En als goede handelaar,maak je je eigen product schaars en dus kostbaar. “Tijd = geld” werd geïntroduceerd. En daarmee ook bijna ons eigen ondergang.

Met deze introductie wil ik je uitleggen waarom HNW veel meer is dan alleen plaats en tijd onafhankelijk werken. De volgende keer schrijf ik over hoe deze hierboven omschreven ontwikkeling heeft geleid naar welvaart in plaats van welzijn.  Schrijf je als volger in zodat je deze niet mist.

Fit-less

Het is al meer dan 15 jaar aan de gang. Iedereen moet naar de fitness om er strakker en gespierder uit te zien. Ik geloof dat je erheen KAN gaan om er gezond van te blijven en om meer plezier te beleven aan je lichaam.

Heb je wel eens meegemaakt dat je een sprintje moest trekken om een trein, bus of tram te halen? En hoe beleef je de minuten direct erna? Happend naar adem? Rood hoofd? Transpirerend? Of alsof er niets aan de hand is ? Of behoor je tot de groep die het relatief makkelijk heeft gehaald? Dan zijn dat onder meer de momenten waarop je zegt: “nu weet ik weer waar ik het voor doe, die trainingsuurtjes.”

Behalve wanneer je naar de sportschool gaat en je niet alles eruit haalt wat mogelijk is. Dat je meer voor de sociale contacten gaat en het praatje, dan dat je werkelijk alles geeft wat voor jou haalbaar is. In zo’n geval spreek ik van “Fit-less”.

Laten we nu de vergelijking met werk gerelateerde trainingen maken.(want ook deze investering in de persoon is (gelukkig) al een jarenlange trend) Weet je dan ook waar je het voor doet? Of woon je die trainingen, spreekbeurten en seminars op de automatische piloot bij? Fitless, zeg maar.

Wat  ik je vandaag wil meegeven is dat je bepaalde activiteiten doet omdat je overtuigd zijn dat ze goed voor je zijn. Niet omdat het zo hoort, of omdat  iedereen het doet, of omdat je op de één of andere manier je verplicht voelt.

Je verdoet hiermee kostbare tijd die je veel beter had kunnen benutten. Niet alleen jouw tijd, maar ook die van anderen die wel serieus en betrokken hun deel leveren.

Erger dan je tijd, is je (geloof)waardigheid.  Het gaat aan je knagen en het laat je niet met rust. Dat geeft zoveel onnodige last, dat je paralyseert en helemaal niets uit je handen gedaan krijgt.

Geef altijd alles wat je kan.Toon de beste versie van jezelf. Waar je ook bent, wat je ook doet. En helemaal als je vrijwillig ergens aan meedoet. Je doet het voor je zelf. Je wilt ergens fit voor zijn. Maak er dan ook geen fit-less van.

Toen de digitale HNW geest de 3 wensen in vervulling liet gaan.

Sprookjes bestaan niet en helemaal niet een geest die je 3 wensen in vervulling laat gaan. Dat kan zijn. Maar in de digitale tijdperk waarin wij ons nu middenin bevinden bestaat in ieder geval de digitale geest die precies dat aanbiedt wat iedereen in twijfel trekt. Lees hieronder het verhaal van Nico.

Het was aan het eind van mijn slechtste werkdag ooit toen ik compleet uitgeblust en vermoeid apathisch op mijn stoel zat achter mijn bureau rond een uur of 7 ’s avonds. Ik had mijn vrouw al telefonisch laten weten dat ik weer niet zou mee-eten die avond. De zoveelste al weer die maand.
Toen opeens mijn pc scherm fel begon te schijnen en ik erdoor werd verblind. Toen ik eindelijk de handen die ik van schrik voor mijn ogen deed weer liet zakken, zag ik een screensaver die ik nog nooit eerder had gezien. Het was een beeltenis van een vriendelijke man en het leek wel of het in 3D was!

De grootste schrik kwam toen het beeld tegen mij praatte en mij vroeg welke 3 werk gerelateerde wensen hij voor mij kon vervullen. Eerst wist ik niets te zeggen. Totaal niet voorbereid hierop. Ik wist dat de techniek al heel ver was. Maar dit? Ik was toch alleen op kantoor en noemde de 3 grootste ergernissen waar ik niet mee kon omgaan:

Het is bij ons altijd hollen of stilstaan. Wat kan ik doen om het werk altijd een stapje voor te zijn zonder mijzelf voorbij te lopen? Hoe kan ik mijn tijd slim besteden terwijl ik nooit weet wat er aan komt? De geest lachte vriendelijk en gaf mij deze link.

Ik heb nooit tijd voor mezelf. Ik voel mij altijd zo machteloos omdat ik nooit uitkom met mijn tijd. Mijn agenda altijd vol en ik ren van afspraak naar afspraak en dan nog te laat aankomen. Ik voel mij er vreselijk door, temeer omdat ik geen overzicht heb van wanneer het beter zal gaan. Ik vrees het ergste. Kan ik dagen van 50 uur krijgen? De geest lachte en in plaats van 50 uur, gaf mij deze link.

Mijn e-mail maakt mij gek! Hoeveel tijd ik er ook aan besteed of hoe laat ik er ook aan begin, ik krijg mijn in-box niet leeg. Ik heb van alles geprobeerd: 1 keer per dag, 2 keer per dag, alleen ’s morgens, alleen ’s avonds, ’s morgen en ’s avonds. Niets. Ik raak gefrustreerd omdat het lijkt alsof 1 bericht van mij er 2 berichten genereert. De geest lachte zacht en gaf mij deze link: http://bit.ly/htwv4r

Vanaf die dag is mijn leven compleet veranderd. Ten goede! Ik ben zo blij met het inwilligen van mijn 3 wensen, dat ik die kennis ook met jou wil delen. Ik wens niemand toe wat ik al die jaren heb moeten meemaken. Sprookjes bestaan misschien niet, maar de digitale versie wel. Voor mij wel in ieder geval!
 

Elke offerte is gegarandeerd een opdracht

Offertes Schrijven is een vorm van slavernij. Tot deze conclusie ben ik gekomen nadat de zoveelste van mij zonder al te veel aandacht aan de kant werd geschoven en de order uitging naar een bureau waarvan ik zeker wist dat het niet kon leveren wat de klant nodig had.

Heb je ook gemerkt dat opdrachtgevers jou gebruiken om te scoren bij hun baas? Tijdens een gesprek waarin hun wensen vaag blijven vragen ze je om een offerte te schrijven. Vervolgens doen ze dat bij nog eens 3 of 4 anderen en dan kunnen ze zogenaamd weloverwogen de beste kiezen.

In het kader van “ mijn tijd is mij kostbaar”  moet je  de prospect vragen om zelf de offerte te schrijven voor de klus die hij geklaard wilt hebben. (Dat kan je alleen doen wanneer je je prospect met je vraagstelling zo ver hebt gekregen dat hij niets liever doet. Dat is echter een ander verhaal in een andere categorie). De voordelen van zo´n aanpak zijn legio en de uitkomst is zeker: jij krijgt de klus.

Waarom zeker weten dat jij de klus krijgt?
1. Omdat hij niet voor niets al het werk van een offerte schrijven  wilt doen.
2. Omdat hij terwijl de offerte schrijft, het hem duidelijk wordt wat precies hij nodig heeft.
3. Omdat hij nu in het complot zit om het probleem waarmee zijn bedrijf zit aan te pakken.
4. Omdat hij zich eerder als een partner gedraagt en niet een opdrachtgever.
5. Omdat hij er voor gaat zorgen dat die offerte wordt geaccepteerd door de baas.

En het beste voordeel van zo’n aanpak is dat terwijl de prospect werkt aan zijn eigen oplossing, jij andere gesprekken voert met andere prospects, in plaats dat jij achter je bureau zit om vergelijkingsmateriaal te schrijven, zodat jouw vermeende prospect triomfantelijk naar zijn baas kan stappen om te tonen hoeveel offertes hij voor elkaar heeft gekregen.

Dit past allemaal in HNW en in een aanpak waarin jij de baas bent over je eigen tijd en baas over de uitkomst van jouw acties. Geloof me, je zal er zelfvertrouwen mee uitstralen en je prospect zal zich vanaf het eerste moment gaan gedragen als een partner. En waarom ook niet. Dat zijn jullie ook.

Aanzetten bij heuvel af

Juist tijdens slechte economische tijden zoals we nu beleven, word je aangeraden om er een tandje bij te schakelen, een stapje extra te doen en je schouders nog meer er onder te plaatsten. En als je dat niet hoort zeggen, dan kom je er zelf wel op.

Voordat ik het bovenstaande in twijfel ga trekken, wil ik je eerst een verhaal vertellen van toen ik jong, strak en afgetraind was. Toen ik nog deed aan veldlopen. Voor degenen onder ons die niet helemaal bekend zijn met die sport, het is een wedloop in de natuur waar je over gras, grind en ander soort ondergrond rent.

Je loopt heuvel op en heuvel af. Zacht en minder zacht ondergrond. Soms glibberig, soms rul en soms onbekend. Het mooie is dat je op alles moet zijn voorbereid. En geloof me, alle deelnemers zijn voorbereid en getraind.

Ik merkte altijd op dat mijn mede atleten aanzetten op het moment dat het parcours heuvel op was. Iedereen deed het. De verschillen onderling werden daar niet gemaakt. Iedereen hield elkaar in de gaten en bleef bij elkaar.

Wat ik altijd deed, was om juist aan te zetten als we boven waren. Daar trok ik en sprint naar beneden. Op het moment dat de meesten blij zijn dat ze boven zijn en dat ze niet zijn afgelost. Op het moment dat zij de tijd nemen om even bij te komen.

Als ik dan extra aanzette maakte ik zo’n grote voorsprong, dat de andere deelnemers niet meer goed konden maken, laat staan dat ze in mijn buurt kwamen bij de volgende heuvel.

Dit heb ik geleerd tijdens mijn wedstrijden en dit principe pas ik ook toe in de zakelijke wereld. Geef gas als het goed gaat, zodat je een voorsprong hebt opgebouwd als het echt moeilijk wordt.

Wanneer je dit toepast bespaar je jezelf zoveel tijd, dat je je kan veroorloven om rustig en zonder angst de opkomende heuvel te lijf te gaan. Ook dit is een onderdeel van HNW. Lever extra inspanning wanneer je makkelijk meters kan maken, in plaats van je energie op te branden om maar niet achterop te raken. Begrijp je? :-)

Do & Don’t

Vandaag een tip om voor de rest van je leven uren tijd te besparen. Ik weet zeker dat je regelmatig seminars bezoekt of trainingen bijwoont waar je aan het einde van de sessie een lijstje krijgt met de samenvatting in de vorm van het welbekende “do & don’t” lijstje.

Op zich niets mis mee want dan heb je al snel een dag informatie letterlijk op een handzame en overzichtelijke lijst ter grootte van een A5 of misschien zelfs kleiner. Ik hou er wel van om bondig informatie op zak te hebben. (ik ben dan ook een ‘early adaptor’ van de iPhone. Maar dat terzijde)

Tijdens mijn opleiding tot NLP-er leerde ik onder meer om spreekpatronen te herkennen. En wat ik nog meer leerde, wat mij vele, vele uurtjes heeft gespaard aan info verwerken, was dat ik moet zeggen wat ik WEL wil. Denken wat ik WEL wil en onthouden wat ik WEL wil doen. Enfin, je herkent het idee.

Het klinkt logisch. Toch moet je eens opletten hoe vaak mensen zich uitspreken over wat ze niet wensen of nodig hebben. Je brein gaat zich er toch op richten . . . maar dat is weer een ander verhaal. Waar het om gaat is dat je je gedachten en wensen focust op wat je WEL wilt.

Dus geef ik na mijn trainingen, spreekbeurten of seminars een lijstje mee met de “do’s”. Want wat voor nut heeft het dat je aandacht en tijd moet gaan besteden aan wat je NIET moet doen? Moet je ook nog daaraan denken: “effe kijken hoor, wat was ook al weer wat ik niet moest doen?”  Merk je hoe nutteloos dit is?

Bij de volgende sessie waar je een lijstje meekrijgt, kan je deze rustig doormidden scheuren en de “don’t” zijde weggooien. Minder te leren en te onthouden en meer resultaat. Wat dat is toch waar je voor ging?

Mijn advies aan jou is om voortaan enkel en alleen aandacht te besteden en te focussen op wat je WEL wilt en de rest gewoon negeren. Wat de rest is? Weet ik veel. Ik geef alleen aandacht aan wat ik WEL wil.

Vraag nooit “WAAROM”

Kinderen kunnen je tot waanzin drijven met hun eeuwige “waarom”.  Ze gaan maar door en door en door. Net zolang totdat wij, de volwassenen, er niets meer op weten te beantwoorden.
In dit stadium noemen we “waarom” nieuwsgierig en leerzaam. Het heeft zijn charmes en soms zijn frustraties zoals ik hierboven beschreef. Het woord heeft zeker zijn functie en is zeer effectief wanneer het correct wordt gebruikt.

Ik vraag je hierbij om voortaan “waarom” te vervangen met “hoe bedoel je dat?” of “ik begrijp je niet goed”.  Bij “waarom”plaats je de ander meteen in de beklaagdenbank en moet de ander maar zich zien te verdedigen en te verantwoorden. Het antwoord dat je erop krijgt zal wellicht niet het beste zijn.

Denk maar eens andersom. Jij krijgt een harde en directe “waarom?” als reactie op een opmerking of verzoek van jou. Jij voelt je meteen aangevallen en verdacht. Nu moet je maar met iets op de proppen komen om de ander te overtuigen. En dat gaat  niet gebeuren omdat je eerst een andere prioriteit hebt: De aanval afslaan. Jij voelt je op het matje geroepen en jouw antwoord zal er één zijn waarvan de verdediging afdruipt. Niet het beste antwoord dus.

Precies hetzelfde voelt de ander wanneer je hem of haar trakteert op een “waarom”. Ook als is jouw vraag welgemeend gesteld vanuit interesse of nieuwsgierigheid, de ander ontvangt het als een aanval op zijn of haar integriteit of authentieke intentie.

Voortaan reageer je wanneer jij een “waarom”op voelt komen met: “hoe bedoel je?”of een “ik begrijp je niet goed. Leg eens uit.” Je zal zien dat de reactie jou verbaast omdat de werkelijke reden naar buiten komt. De ander gooit zichzelf nog meer open en de juiste informatie wordt gedeeld en niet vervormd.

Zeg: “Ja!”

Ik kan me helemaal voorstellen dat één van de favoriete goede voornemens van het nieuwe jaar  “vaker nee zeggen” is.  Duizenden mensen wonen jaarlijks  één of andere assertiviteit training bij, om na een week weer terug te vallen in het oude patroon. Zonde van de tijd, inspanning, geld en goede hoop.

Je wordt getraind in het voor jezelf opkomen en dat moet dan door “nee” te zeggen.  Je leert er je eigen prioriteiten te respecteren en vaker aan jezelf te denken. Toch werkt het niet. Anders zouden die trainingen niet zo populair zijn en zouden er minder burn-out gevallen zijn. Toch?

De redenen waarom het niet werkt zijn net zo logisch als onbekend bij de deelnemers en hun leidinggevenden. “Nee” is een heel negatief woord dat bij niemand aangenaam klinkt. Ook niet bij degene die het vaker zou moeten zeggen. Daarom scheidt deze er ook al na een week mee uit.

Het komt ook niet lekker over bij de ontvanger. Deze voelt zich afgewezen en kan dan op allerlei (vervelende) manieren erop reageren. Als het je leidinggevende is kan het zelfs consequenties hebben voor je werkplezier en zeker voor je carrière. Tot dusver geen winnaars. (behalve de trainingsbureaus dan)

De mensen die bij mij komen, krijgen allemaal een training in “ja” zeggen. Want “ja” is positief voor beide zijden van de communicatie. Het houdt het dialoog open en het voedt je met positiviteit. Weg de kans op burn-out en welkom de carrièrekansen! Het ondersteunt ook nog de focus op wat je zelf wilt bereiken. (Een andere visie op voor jezelf opkomen).

Het geheim zit ‘m dan in waartegen je “ja”  zegt. Dat kan verschillen van de aanvraag of verzoek die je krijgt. Daarom moet je dan indien nodig de hulpvraag herformuleren op zo’n wijze dat je er graag “ja” tegen zegt of dat je alternatieven biedt. Tot zo ver nog steeds geen “nee” en dus ook geen afwijzing of pijniging van een teer ego.

Ik heb  een rapport geschreven waarin je precies kan lezen hoe te werk te gaan om “nee” te vermijden en daarmee al de stress en hoe je succesvol “ja” kan zeggen tegen alles wat maar op je pad komt. En dit alles zonder dat je meer werk krijgt dat je verder weg drijft van jouw ambities en behoeften!

Zend mij een berichtje met je e-mail en je krijgt van mij een e-rapport waarmee je je leven net even leuker kan krijgen op dit vlak. En wil je je leven op meerdere vlakken relaxter laten verlopen, meld je dan hier aan voor as 18 januari.

Dat is goed!

Geloof me, wanneer ik je zeg dat ik meer complimenten op één dag geef dan de gemiddelde medemens in een heel maand en meer dan sommigen in één jaar of een heel leven.

Iedereen vindt het fijn  om een compliment te krijgen en iedereen die een compliment geeft, vindt het prettig wanneer er daar aangenaam op wordt gereageerd. Dus eigenlijk geef ik complimenten omdat het mij zo’n fijn  gevoel geeft.

Nu zie ik geregeld mensen om mij heen anderen een compliment geven en ben ik getuige van pijnlijke reacties erop. Pijnlijk omdat de ontvanger niet weet hoe ermee om te gaan en het compliment wegwuift als of het een irritante vlieg zou zijn  die continue om hem heen blijft vliegen.

Zo’n reactie op jouw compliment is nooit welkom. Toch kan ik er wel begrip voor opbrengen. En ik zal je uitleggen waarom. Stel je nu eens voor dat jij je collega een compliment wil geven voor haar presentatie en je zegt haar dat je het heel goed vond wat zij daar heeft gedaan. Of dat je je buurjongen zegt dat jij het heel goed vindt hoe hij jouw straatje heeft geveegd.

Met de beste bedoelingen van jouw kant, heb je deze mensen in het voorbeeld de slechtste feedback gegeven die je maar kan geven: “dat is goed!” Hiermee kan niemand iets. Je geeft je medemens een ongemakkelijk gevoel en je daagt de ander uit om te zeggen dat het “niets” was en dat het “gewoon” was en eigenlijk “niet moeilijk”.

Wat is het resultaat? Jij krijgt geen fijn gevoel omdat jouw compliment niet wordt gewaardeerd. De ontvanger heeft zojuist bevestigd dat wat zij / hij heeft gedaan waardeloos is omdat het “niets”, “gewoon” en “niet moeilijk” is. Niet echt iets om trots op te zijn, terwijl het juist wel jouw bedoeling is geweest. De volgende keer laat je het wel uit je hoofd om je waardering uit te spreken.

Waarom is “goed” dan de slechtste feedback die je maar kan geven? Wat moet je dan wel zeggen? Hoe moet je dan wel een compliment geven? Wat moet je dan zeggen zodat het wel aankomt om een positieve manier?

Wanneer je iemand zegt dat een taak “goed” is uitgevoerd, zeg dan meteen WAAROM je het goed vindt. In het voorbeeld van hierboven kan je bijvoorbeeld melden dat je haar zo goed vindt omdat haar spreektempo zo aangenaam was. Omdat jij eindelijk de materie hebt begrepen dankzij haar uitleg. Of omdat het haar is gelukt om de directie warm te krijgen voor het project.

En in het geval van je buurjongen vind je het goed omdat hij de plantjes heeft ontzien bij het vegen of omdat het hen gelukt is ondanks de belabberde staat van de veegborstel of misschien wel omdat hij het tijdig heeft afgemaakt voordat jij thuis kwam.

Geef een reden WAAROM jij het goed vindt en geef een reden die gemeend is. Want het is de reden waarop iemand trots kan zijn en waarmee iemand iets kan. Hun reactie zal jou blij stemmen en er vindt een positieve ontwikkeling plaats in de relatie.

Ik vind het altijd fijn wanneer ik reacties krijg op mijn stukjes omdat ik het gevoel krijg dat ik ze voor iemand schrijf en omdat het mij energie geeft om door te gaan en mijn inzichten te delen met jou in de hoop dat ik iets positiefs toevoeg aan jou leven.