Wat mij altijd heeft gefascineerd is de neiging van de mens om anderen te beoordelen op het verkregen resultaat, terwijl wij onszelf beoordelen op inspanning en geïnvesteerde tijd.
Het is dus afhankelijk aan welke zijde van de lijn je je bevindt. Ben je aan de kant van de opdrachtgever, de verzoeker, dan beoordeel je de andere, die dus aan de tegenovergestelde kant van het verhaal staat, aan de hand van het geleverde resultaat.
Ben jij degene die het verzoek, taak of opdracht moet uitvoeren, dan beoordeel je jezelf volgens de moeite die je hebt moeten doen, de ontberingen die je hebt moeten verduren en de tijd die je erin hebt gestoken. En dat doe je dan wanneer je (ergens diep in je achterhoofd) weet dat je niet hebt geleverd wat er vooraf van jou werd verwacht.
Als we deze wetenswaardigheid verplaatsen naar de werkvloer, dan ziet het er zo uit: De leidinggevende geeft opdracht om een aantal items te verwerken binnen een vooraf bepaald tijdbestek. De uitvoerende werknemer gaat aan de slag en wanneer de opdracht niet naar behoren is uitgevoerd, wordt deze dan ook op 2 verschillende manieren geëvalueerd.
De werkgever geeft aan teleurgesteld te zijn want de taak is niet zoals afgesproken afgemaakt. En de werknemer geeft zijn kant van het verhaal: “ik heb niet stil gezeten, ik ben heel de tijd ermee bezig geweest, ik heb veel overgewerkt” en nog meer van dat gejammer.
Het interessante hieraan is dat de werkgever iemand aanneemt om een taak uit te voeren binnen een afgesproken aantal uren (per week), maar in de praktijk de werknemer beoordeelt op het resultaat. En de werknemer neemt de baan aan om een resultaat te leveren tegen een afgesproken salaris, maar zich verantwoordt door de tijd te melden dat hij eraan heeft gewerkt!
Dan komen we toch weer bij hetzelfde punt: tijd bestaat niet. Daarom loopt het uiteindelijk toch mis. Elke overeenkomst dat één of andere tijd gerelateerde rekeneenheid heeft, geeft aanleiding tot ongenoegen en onbegrip.
De één bepaalt in het contract hoeveel uren er gewerkt moet worden. De ander gaat in op het contract omdat de werkzaamheden hem aantrekken. En op het moment van afrekenen ruilen beide partners in business van uitgangspunt.
Het is de verantwoordelijkheid van zowel de werkgever of opdrachtgever enerzijds en de werknemer anderzijds om te spreken in resultaten en beloning. Laat tijd eruit.
Dit is een onderdeel van Het Nieuwe Werken (HNW). Het gaat veel verder dan thuiswerk of werken op verschillende tijden. Het wachten is nu op een grote (inter)nationale werkgever die werkelijk anders wil gaan werken zoals door iedereen wordt geroepen en door zo weinig mensen werkelijk wordt begrepen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Ik ben altijd geïnteresseerd in wat jij vindt en ben je dankbaar als je een reactie achterlaat.